پزشکی، از دیرباز یکی از ارجمندترین و حیاتی‌ترین حرفه های بشری بوده است. در طول تاریخ، پزشکان نه تنها درمانگران جسم، بلکه آرام‌بخش روح و امیدآفرینان زندگی بوده‌اند. در ایران، با پیشینه‌ای غنی از دانش پزشکی که به دوران بوعلی‌سینا، رازی، جرجانی و دیگر بزرگان علم بازمی‌گردد، این حرفه همواره جایگاهی ممتاز در فرهنگ، تمدن و نظام اجتماعی داشته است. در سطح جهانی نیز، پزشکی به عنوان یکی از ارکان توسعه انسانی شناخته می‌شود؛ حرفه‌ای که با پیشرفت‌های علمی، فناوری‌های نوین و اخلاق حرفه‌ای، نقشی بی‌بدیل در ارتقای کیفیت زندگی ایفا می‌کند.
در ایران امروز، پزشکان در خط مقدم نظام سلامت قرار دارند. از پزشکان عمومی در مراکز بهداشتی درمانی شهری و روستایی گرفته تا متخصصان و فوق‌تخصص‌هایی که در بیمارستان‌های آموزشی و درمانی فعالیت می‌کنند، همگی نقش کلیدی در پیشگیری، تشخیص، درمان و پیگیری بیماری‌ها دارند. نظام سلامت ایران، با وجود محدودیت‌های اقتصادی، تحریم‌های بین‌المللی و فشارهای اجتماعی، همچنان به پشتوانه تلاش بی‌وقفه پزشکان، توانسته است خدمات گسترده‌ای را به مردم ارائه دهد.
اما این مسیر، بی‌چالش نبوده است، پزشکان ایرانی در سال‌های اخیر با بحران‌هایی چندوجهی مواجه بوده‌اند. کمبود تجهیزات پزشکی، فشار کاری بالا، مهاجرت نیروهای متخصص، کاهش انگیزه‌های مالی و عدم امنیت شغلی، تنها بخشی از مشکلاتی است که جامعه پزشکی با آن دست و پنجه نرم می‌کند. پزشکان عمومی، که اغلب اولین نقطه تماس بیماران با نظام سلامت هستند، با حجم بالای مراجعات، مسئولیت‌های گسترده و درآمدی محدود، در شرایطی دشوار فعالیت می‌کنند. در سوی دیگر، پزشکان متخصص نیز با چالش‌هایی نظیر رقابت‌های ناسالم، هزینه‌های بالای تأمین تجهیزات، پیچیدگی‌های بیمه‌ای و فشارهای صنفی مواجه‌اند.
در مقایسه با سایر صنوف، پزشکان با مسئولیت‌هایی سنگین‌تر و حساس‌تر روبه‌رو هستند. خطای پزشکی، برخلاف بسیاری از مشاغل، می‌تواند جان انسانی را به خطر اندازد. این مسئولیت عظیم، نیازمند دانش به‌روز، تمرکز بالا و تعهد اخلاقی بی‌نظیر است. با این حال، در برخی موارد، جایگاه اجتماعی و حقوقی پزشکان به اندازه مسئولیت‌شان مورد توجه قرار نگرفته است. فشارهای رسانه‌ای، نگاه‌های غیرمنصفانه و نبود حمایت‌های قانونی کافی، گاه موجب تضعیف روحیه این قشر فرهیخته می‌شود.
از سوی دیگر، مهاجرت پزشکان به خارج از کشور، به ویژه در میان متخصصان جوان، به یکی از دغدغه‌های جدی نظام سلامت تبدیل شده است. نبود چشم‌انداز روشن، عدم تناسب درآمد با هزینه‌های زندگی، و احساس بی‌عدالتی در برخوردهای صنفی، از جمله عواملی هستند که موجب خروج سرمایه انسانی از کشور شده‌اند. این روند، در بلندمدت می‌تواند کیفیت خدمات درمانی را تحت تأثیر قرار دهد و شکاف‌های جدی در ارائه خدمات تخصصی ایجاد کند.
با وجود همه این چالش‌ها، پزشکان ایرانی همچنان با عشق، تعهد و فداکاری در مسیر خدمت به مردم گام برمی‌دارند. در بحران‌هایی چون همه‌گیری کرونا، پزشکان با جان‌فشانی و ایثار، بار سنگین درمان و مراقبت را به دوش کشیدند و نشان دادند که این حرفه، فراتر از یک شغل، رسالتی انسانی و اخلاقی است. حضور بی‌وقفه در مراکز درمانی، تحمل فشارهای روانی و جسمی، و ایستادگی در برابر موج‌های بیماری، تنها بخشی از جلوه‌های این فداکاری است.
روز پزشک، فرصتی است برای قدردانی از این تلاش‌ها. روزی برای یادآوری اینکه پشت هر نسخه، هر تشخیص و هر جراحی موفق، انسانی ایستاده است که سال‌ها از عمر خود را صرف آموختن، خدمت و نجات جان‌ها کرده است. این روز، نه تنها باید بهانه‌ای برای تبریک، بلکه فرصتی برای بازنگری در سیاست‌های حمایتی، ارتقای جایگاه صنفی و بهبود شرایط کاری پزشکان باشد.
در پایان، این روز را به تمامی پزشکان ایران، از دانشجویان پزشکی تا اساتید برجسته، از پزشکان عمومی تا متخصصان پرتلاش، تبریک می‌گوییم. شما نه تنها درمانگران بیماری، بلکه امیدآفرینان زندگی هستید. روزتان مبارک، فرشتگان سپیدپوش سلامت.
کلمات کلیدی: روز پزشک، دکتر ابراهیم نوری گوشکی، نظام سلامت
نظرات کاربران