سلامت روان

در تمام مراحل زندگی، از دوران کودکی تا بزرگسالی، سلامت روان نقش حیاتی در کیفیت زندگی ایفا می‌کند. اختلالات روانی می‌توانند نگرش، رفتار و حالت روحی افراد را دچار تغییرات منفی کنند که در بسیاری از موارد به بروز اختلالات جدی‌تر، مانند بیماری‌های روانی یا اختلالات عصبی منجر می‌شود. عواملی چون ژنتیک، تجربیات زندگی و سابقه خانوادگی به‌طور قابل توجهی در شکل‌گیری وضعیت روانی مؤثرند. بنابراین، حفظ سلامت روان یک حق بنیادین برای همه انسان‌هاست؛ کودکان، نوجوانان، زنان و مردان. همچنین، روز ۱۰ اکتبر به عنوان روز جهانی سلامت روان گرامی داشته می‌شود.

سلامت روان

تعریف سلامت روان

سلامت روان به معنی داشتن رفاهی عاطفی، روانی و اجتماعی است. این وضعیت بر شیوه تفکر، احساس و رفتار ما تأثیرگذار بوده و به مدیریت استرس، برقراری ارتباطات موثر و اتخاذ تصمیم‌های مناسب کمک می‌کند. زیگموند فروید، سلامت روان را به توانایی سازگاری فرد با خواسته‌ها و فشارهای ناشی از زندگی اجتماعی تعبیر کرده است. افراد برای انجام وظایف روزانه و حرفه‌ای، از پزشکان گرفته تا پلیس‌ها، نیازمند حفظ و ارتقای سلامت روان خود هستند؛ از این رو، ارزیابی وضعیت روانی از طریق تست‌های مربوطه اهمیت ویژه‌ای دارد.

راهکارهایی برای بهبود سلامت روان

برای دستیابی به روانی سالم، می‌توان با اجرای اقدامات زیر به تقویت روحیه و افزایش رضایت از زندگی کمک کرد:

خواب کافی: استراحت کافی بر عملکرد تمام سیستم‌های بدن تأثیرگذار است؛ خواب مناسب به تنظیم هورمون‌ها، کاهش استرس، بهبود سیستم ایمنی و حفظ سلامت قلب کمک می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد کمبود خواب می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، چاقی و عفونت‌ها را افزایش دهد.
تغذیه سالم: مصرف غذاهای متعادل و غنی از ویتامین‌ها و مواد معدنی، به جلوگیری از بروز افسردگی، خستگی و مشکلات شناختی کمک می‌کند. یک رژیم غذایی سالم تأثیر مثبتی بر وضعیت روحی و جسمی دارد و می‌تواند از بروز اختلالات روانی جلوگیری کند.
مدیریت استرس: استرس مزمن و اضطراب، به گفته فروید، ریشه بسیاری از ناهنجاری‌های روانی هستند. کاهش و کنترل استرس با استفاده از روش‌های آرامش‌بخش، می‌تواند از ایجاد اختلالات روانی جلوگیری کند.
فعالیت بدنی: ورزش به عنوان یک درمان طبیعی، به کاهش اضطراب، افسردگی و استرس کمک می‌کند. تمرینات ورزشی علاوه بر تقویت جسم، روح را نیز شاداب کرده و احساس آرامش را افزایش می‌دهد.

پیامدهای عدم توجه به سلامت روان

بی‌توجهی به سلامت روان می‌تواند منجر به بروز اختلالاتی مانند افسردگی، اختلالات اضطرابی، اختلال دوقطبی، خودآزاری و حتی خودکشی شود. این اختلالات می‌توانند زندگی فرد را به شدت مختل کرده و کیفیت زندگی را پایین بیاورند. بنابراین، توجه به سلامت روان و انجام ارزیابی‌های دوره‌ای می‌تواند از بروز مشکلات جدی جلوگیری نماید.

روانپزشک، پزشکی می باشد که در ابتدا تحصیلات پزشکی عمومی را گذرانده و بعد از تمام شدن این دوره، دوره تخصصی روانپزشکی را جداگانه به مدت 4 سال در دانشگاه، مراکز درمانی، بیمارستان ‌ها و یا کلینیک‌ های ویژه خواهد گذراند. البته به این نکته توجه کنید که طول مدت تحصیل برای دریافت تخصص روانپزشکی در کشور‌های دنیا فرق دارد، برای مثال در ایران چهار سال و در آلمان شش سال طول می کشد.روانپزشک در زمینه مسائل جسمی و روان طبابت خواهد کرد. البته تمرکز بیشتر او بر روی مسائل روانشناختی و روانی شخص خواهد بود. در واقع، مهم ترین و اساسی ‌ترین تفاوت روانپزشک و روانشناس این می باشد که روانپزشک هم توانایی تشخیص و درمان مریضی های جسمی را داشته و هم توانایی و تشخیص و درمان بیماری های روانی را دارد و علاوه بر این ها، دارو نیز برای بیمار تجویز خواهد کرد. در حالی که روانشناس حتی اگر دکترای بالینی را گرفته باشد حق تجویز دارو را نخواهد داشت، چون روانشناس تحصیلات پزشکی در دانشگاه پزشکی را ندارد.

11 ماه پیش