به گزارش خبرگزاری مهر و به نقل از سایت «espn»، قرعهکشی جام جهانی ۲۰۲۶ روز جمعه برگزار میشود و در حال حاضر ۴۲ تیم از ۴۸ تیم حاضر در این رقابتها مشخص شدهاند. ۶ تیم دیگر طی ماههای آینده تعیین میشوند.
تیمهای میزبان
کانادا
تنها پس از ۱۰ بازی در دوره مربیگری جسی مارچ، کانادا به سبک مشخصی رسیده که «مِیپلپرسینگ» نام گرفته است. در آرایش تنگ و فشرده ۲-۴-۴ (یا ۲-۲-۲-۴)، کانادا با خط دفاعی بالا و فاصله بسیار کم بین خطوط، پرس شدیدی انجام میدهد و عرض بازی را میبندد تا پاسهای عمقی را خنثی کند. هدف ساده است: فشار از مرکز، مجبور کردن حریف به رفتن به کنارهها، به دام انداختن آنها نزدیک خط و پسگرفتن سریع توپ. حتی با وجود ستارههایی چون جاناتان دیوید، مارچ تیم میزبان را بر پایه شدت، انضباط و هویت پرسینگ بالا ساخته است.
مکزیک
مکزیک برای جام ۲۰۲۶ با مسائلی حلنشده روبهرو است. پس از قهرمانی مقابل آمریکا در فینال گلدکاپ ۲۰۲۵، این تیم دیگر هیچ بازی رسمی را نبرده است. خاویر آگیره تلاش کرده فوتبال مالکانه و دفاع با توپ را ادامه دهد، اما مهمترین چالش او نحوه استفاده همزمان از رائول خیمنس و سانتی خیمنس بدون برهم خوردن تعادل تیم است. آگیره قبلاً از دو مهاجم در ۲-۴-۴ استفاده کرده، اما این سیستم مورد علاقهاش نیست.
ایالات متحده آمریکا
مائوریسیو پوچتینو باید بین دو سیستم موفق یکی را انتخاب کند. آمریکا معمولاً با ۱-۳-۲-۴ بازی میکند که هنگام مالکیت تبدیل به ۳-۲-۵ میشود و نقش محوری آن بر حرکت به داخل کریستین پولیسیچ است. اما ۳-۴-۳ نیز گزینهای کاملاً قابل اتکا است. شاگردان پوچتینو در پنج بازی اخیر برابر تیمهای صعودکرده بدون شکست بودهاند، اما هنوز مشخص نیست که آمریکا با یک سیستم ثابت وارد جام جهانی میشود یا انعطافپذیری تاکتیکی را حفظ میکند.
اروپا (یوفا)
اتریش
رالف رانگنیک اتریش را تبدیل به تیمی با پرس شدید، فوتبال مستقیم و انتقالهای سریع کرده است. اتریش در انتخابی جام جهانی بیشترین تکل (۱۴۴)، دومین ریکاوری (۳۶۵) و کمترین PPDA (عدد ۷.۱۴) را در اروپا ثبت کرد. بازیکنان اتریش توپ را که میگیرند با یک یا دو پاس به موقعیت میرسند و آنها یکی از پر موقعیت تیمهای جام جهانی خواهند بود.
بلژیک
بلژیک پس از نسل طلایی هنوز از پویاترین تیمهای جهان است. بیشترین لمس توپ در محوطه حریف و بیشترین دریبل در اروپا را به نام خود زد. ایده اصلی رودی گارسیا فراهم کردن فضا برای دریبلهای جرمی دوکو و حرکتهای کوین دبروینه است.
کرواسی
کرواسی تنها دو امتیاز در انتخابی از دست داد. برخلاف بسیاری از قدرتهای اروپا که شدید پرس میکنند، کرواسی با مالکیت بالا (۶۹.۷٪) و کنترل آرام بازی پیش میرود. روش محتاطانه آنها در داخل کشور «یونان جدید» لقب گرفته است، اما نتیجه میدهد.
انگلیس
انگلیس با توخل به تیمی با میانگین ۷۳.۹٪ مالکیت تبدیل شد—بیشترین در اروپا. کنترل طولانی توپ بهعنوان ابزار دفاعی عمل کرده و باعث شده انگلیس همه بازیهای انتخابی را بدون گل خورده ببرد.
فرانسه
سبک فرانسه در دوره دشان تغییر نکرده: منظم، فشرده و سختگذر. کمترین تعداد شوت مجاز در تمام اروپا (۲۳ شوت در ۶ بازی). فوتبال پیشبینیپذیر اما کاملاً مؤثر.
آلمان
ناگلزمان ساختار تیم را احیا کرده و با استفاده از زوج ویرتز–موسیالا آلمان را روانتر کرده است. مالکیت ۷۲.۷٪، پرس شدید و تسلط بر مرکز زمین مشخصه اصلی این تیم است.
هلند
کومان سبک هلند را از فلسفهمحور به عملگرا تغییر داده است. میتوانند سبک و سیستم را تغییر دهند بدون اینکه قدرت هجومی خود را از دست بدهند.
نروژ
بیشترین گل، بیشترین پاس گل و یکی از بهترین آمار xG (امید گل) در اروپا. علاوه بر درخشش هالند، نروژ فوتبال ترکیبی، کمتر مستقیم و مدرن بازی میکند.
پرتغال
در تیم ملی پرتغال مالکیت بالا و پرس خوب وجود دارد، اما استفاده از پنج بازیکن هجومی باعث میشود میانه زمین شکننده شود.
اسکاتلند
تیم ملی اسکاتلند یکی از قدیمیترین تیم اروپا از نظر میانگین سن، دفاع فشرده و تکیه بر ضربات ایستگاهی دارد.
اسپانیا
اسپانیا هنوز مالکانه اما سریعتر، مستقیمتر و تهاجمیتر از دوران گذشته خود بازی میکند.
سوئیس
بازیکنانی مانند ژاکا و فرویلر تعادلی را در تیم ملی سوئیس ایجاد کرده اند.
آمریکای جنوبی
آرژانتین
اسکالونی همان الگوی قهرمانی ۲۰۲۲ را ادامه داده؛ تیمی مسنتر اما منظم، مالکانه، فشرده و فوقالعاده کارآمد.
برزیل
آنچلوتی هنوز جواب کامل پیدا نکرده است. جلو عالی، اما عقب مشکلات ساختاری وجود دارد. مجبور شده برزیل را منظمتر کند.
کلمبیا
تیم ملی کلمبیا بیشترین شوت و بیشترین ارسال را در مسابقات انتخابی جام جهانی داشت. تیمی پرانرژی با الگوهای تهاجمی مشخص و پایدار.
اکوادور
این تیم فقط ۵ گل در ۱۸ بازی خورده است و یکی از بهترین خطوط دفاعی جهان را دارد. اما یکسوم بازیها این تیم بدون گل شد؛ است تیمی منظم، فیزیکی و ضدحملهای.
پاراگوئه
تیم ملی پاراگوئه با سیستم ۱-۳-۲-۴ بازی میکند؛ فیزیکی، منظم و دفاعمحور. این تیم اگرچه در گلزنی ضعف دارد، اما همیشه رقابتی و دشوار برای حریفان است.
اروگوئه
اروگوئه با هدایت مربی سبک بیلسا، پرس شدید، بازی مستقیم و انرژی بالا دارد، اما نسبت به تیمهای کلاسیک بیلسا کمی محتاطتر و کمهیجانتر عمل میکند.
آمریکای شمالی و مرکزی
کوراسائو
کوراسائو به عنوان یکی از تیمهای پیشرفته منطقه کارائیب، از بازیکنانی بهره میبرد که در لیگهای اروپایی رشد کردهاند. سبک بازی این تیم ترکیبی از مالکیت توپ، پرس شدید و بازیسازی زمینی است. وینگرهای پرتحرک و تکنیکی آنها در ضدحملات بسیار سریع عمل میکنند. حضور در جام جهانی برای این تیم نقطه عطفی تاریخی محسوب میشود.
آفریقا (CAF)
مصر
مصر در مرحله انتخابی آمار متعادلی داشت؛ مالکیت متوسط، پرس نه چندان شدید و دفاع قابل قبول. با این حال، تیم تا حد زیادی به خلاقیت و نبوغ محمد صلاح وابسته است.
نیجریه
نیجریه یکی از پرقدرتترین و فیزیکیترین تیمهای آفریقاست. با حضور مهاجمان بزرگی مثل اوسیمن، چوکوهزه و لوکمن، مشکل اصلی هماهنگی در خط میانی و استفاده کامل از ظرفیت حمله است. آنها بیشترین تعداد شوت به دروازه را در آفریقا داشتند، اما هنوز جای پیشرفت در تبدیل موقعیتها به گل وجود دارد.
سنگال
سنگال تیمی منسجم، فیزیکی و با ساختار دفاعی مستحکم است. با دروازهبان و مدافعانی چون ادوارد مندی و کالیدو کولیبالی، آنها کمترین گل خورده را در آفریقا داشتند. از نظر هجومی با بازیکن آمادهای مثل سادیو مانه همچنان خطرناکاند، اما اولویت اصلی کنترل فضا و فشار هوشمندانه است.
الجزایر
الجزایر با سبک مالکانه، پاسکاری سریع و استفاده از عرض زمین شناخته میشود. اما ساختار دفاعی تیم در مقابل حملات سریع شکننده است و در بسیاری از بازیها، باوجود توپ بیشتر، در ضدحملات آسیبپذیر است.
مراکش
مراکش پس از موفقیت تاریخی در جام جهانی ۲۰۲۲، همچنان به همان فرمول موفق متکی است؛ خط دفاعی منسجم، وینگرهای سریع و پرس کنترلشده. این تیم با وجود غیبت برخی ستارگان، یکی از منضبطترین تیمهای جهان محسوب میشود.
آسیا (AFC)
ژاپن
ژاپن با پرس شدید، نظم تاکتیکی، گردش سریع توپ و استفاده از عرض زمین، تیمی آماده و خطرناک است. آنها بالاترین تعداد پاس موفق و یکی از بهترین آمارهای پرس را در مرحله انتخابی ثبت کردند.
کرهجنوبی
کره جنوبی سرعت بالا و انتقال سریع توپ از دفاع به حمله دارد و همچنان به سون هیونگمین وابسته است. اما در مقابل پرس سنگین حریفان گاهی کنترل وسط زمین را از دست میدهند و سبک تیم بسیار مستقیم است.
استرالیا
استرالیا شاید زیباترین فوتبال آسیا را ارائه نکند، اما از نظر کارآمدی تیمی مؤثر است. توپگیری، ارسالهای خطرناک و نبردهای فیزیکی، ستون اصلی بازی این تیم محسوب میشود.
قطر
قطر پس از ناکامی جام جهانی ۲۰۲۲، ساختار دفاعی خود را بازسازی کرده است. این تیم با سیستم سهمدافعه انعطافپذیر و ضدحملات سریع، تیمی خطرناک در مرحله بعدی خواهد بود.
ایران
ایران دومین تیم آسیایی در تعداد پاسهای نفوذی بود و نشان داد هافبکهای آن توانایی باز کردن خطوط دفاعی حریف را دارند. سیستم ۱-۳-۲-۴ با تمرکز بر ضدحملات و استفاده از مهارتهای طارمی و آزمون، همچنان کارآمد است، اما تبدیل موقعیتها به گل در فضاهای محدود جام جهانی، چالش اصلی تیم خواهد بود.
اردن
اردن با کمترین مالکیت توپ در آسیا، سیستم دفاعی سهنفره خود را به ۱-۴-۵ تبدیل کرده و حملات سریع پس از بازپسگیری توپ را محور بازی قرار داده است. موفقیت آنها در جام جهانی وابسته به ایجاد بازی کشیده و باز است.
ازبکستان
ازبکستان با سیستم سهمدافعه، حملات خود را از کنارهها سازماندهی میکند و با وینگرهای فعال و مدافعی سریع، تیمی خطرناک در ضدحملات است.
اقیانوسیه (OFC)
نیوزیلند
نیوزیلند با سیستم ۳-۳-۴، روی سانترهای مداوم و حضور کریس وود در محوطه تمرکز دارد، اما جام جهانی ۲۰۲۶ نیازمند بازی منسجمتر و نقشآفرینی وود در ارتباطات حمله است تا تیم بتواند مؤثر ظاهر شود.
نظرات کاربران