به گزارش بهداشت نیوز، شما هم از آن دسته افرادی هستید که بلافاصله نیازها و احساسات اطرافیان خود را درک می‌کنید؟ زندگی را بدون اشتراک‌گذاری مداوم آن با دیگران، بی‌معنی می‌یابید؟ اگر پاسخ شما مثبت است، ممکن است شما فردی شدیداً مردم‌دار با روابط اجتماعی و عمومی بالا هستید.
مردم‌داری (در معنای رایج فارسی): یک رفتار مثبت و ارادی برای خوش‌رفتاری با دیگران قلمداد می شود.اما
شدیداً مردم‌دار بودن (HRP) یا مردم‌داری افراطی: یک نیاز عمیق و گاهی اجباری به ارتباط است که می‌تواند منجر به چالش‌ها و فشارهای روانی برای خود فرد شود، اگرچه نیت اولیه‌اش دوست داشتن و ارتباط با دیگران است.
به عبارت دیگر، در حالی که “مردم‌داری” یک فضیلت است، “شدیداً مردم‌دار بودن” طبق این مقاله، بیشتر به یک سبک دلبستگی یا نیاز عاطفی شدید اشاره دارد که اگر مدیریت نشود، می‌تواند منجر به فرسودگی و ناراحتی گردد.با ما همراه باشید.
مردم‌داری افراطی یا Highly Relational People (HRP)
ما در فرهنگی زندگی می‌کنیم که بر استقلال و خودکفایی تأکید دارد، روابط بدون وابستگی را می‌ستاید و از هرگونه وابستگی عاطفی به هر قیمتی دوری می‌کند.
با این حال، تأکید بر «اول خودم» همیشه جواب نمی‌دهد، به‌خصوص زمانی که ما انسان‌ها برای احساس امنیت و رضایت، به ارتباط با دیگران نیاز داریم.
ایجاد پیوند با شریک زندگی، خانواده و دوستان لزوماً به معنای وابستگی عاطفی نیست؛ بلکه به این معناست که ما حلقه‌های ارتباطی خود را می‌سازیم.
این همان فضاهایی است که در آن‌ها ترس‌های‌مان را تسکین می‌دهیم، استرس را فرو می‌نشانیم، تعامل می‌کنیم، یاد می‌گیریم، مراقبت می‌کنیم و مورد مراقبت قرار می‌گیریم. با این حال، برخی از ما بیش از دیگران به این پویایی‌ها نیاز داریم.
مردم‌داری افراطی یا خودبیمارانگاری رابطه ای؟
بنا به گفته های فوق، برخی از ما گرایش بیشتری به برقراری ارتباط با دیگران داریم. به این معنی که برای احساس رضایت، همیشه باید کسی در کنارمان باشد.
مشتاق همراهی، گفتگو، گرمای عاطفی و احساس مفید بودن هستیم.
شاید بتوان این حالت را «relational hypochondriacs» « خودبیمارانگاری‌های مرتبط با روابط» نیز نامید:
Hypochondriac (خودبیمارانگاری): در معنای اصلی، فردی است که به طور مداوم نگران سلامتی خود است و علائم بیماری جسمی را در خود می‌بیند، در حالی که ممکن است هیچ بیماری جسمی جدی وجود نداشته باشد. ترس از بیماری، محور اصلی تفکر این افراد است.
Relational (مرتبط با روابط): این بخش نشان می‌دهد که نگرانی‌ها و ترس‌های این افراد، نه در مورد سلامتی جسمی، بلکه در مورد روابطشان است.
بنابراین،افراد دچار خودبیمارانگاری، به طور مداوم نگران وضعیت سلامتی خود هستند، اما سلامتی مورد نظر آن‌ها، سلامتی روابطشان است، نه بدنشان.زیرا از شکست خوردن، ناامید کردن دیگران و تنها ماندن می‌ترسند.
«مردم‌داری افراطی» به معنای تعهد و تمرکز سخاوتمندانه و فروتنانه بر دیگران است.
ویژگی‌های افرادی با مردم‌داری افراطی(HRP)
افرادی که مردم‌داری افراطی دارند، هماهنگی را با، دیگران ، نشان می‌دهند. همزمان، آن‌ها به این تعاملات بسیار حساس یا واکنش‌گرا هستند. در حقیقت، اگرچه آن‌ها به تعاملات و ارتباطات روزانه نیاز دارند، اما این موقعیت‌ها گاهی اوقات می‌تواند از نظر عاطفی برایشان خسته‌کننده باشد.
در حال حاضر هیچ مدرک علمی برای اثبات وجود این تیپ شخصیتی وجود ندارد. این مفهوم را دکتر ملانی جوی (Dr. Melanie Joy) مطرح کرده است.
او این ویژگی را با «حساسیت عاطفی بالا» مقایسه می‌کند. دکتر جوی ادعا می‌کند که این افراد محرک‌های رابطه‌ای را با همان شدتی پردازش می‌کنند که یک فرد با حساسیت بالا (HSP) نورهای شدید یا صداهای بلند را پردازش می‌کند.
این ایده جالب است و اولین بار نیست که مطرح می‌شود. در واقع، این فرضیه در کتاب راهنمای «ارگونومی و روانشناسی: تحولات در نظریه و عمل» در سال ۲۰۱۸ نیز ارائه شده بود.
حال، به بررسی ویژگی‌های افراد به شدت مردم‌دار می‌پردازیم.
یکی از ویژگی‌های افراد به شدت مردم‌دار، «همیشه گوش به زنگ بودن با حساسیت بالا» (hypervigilance) است. آن‌ها از ناامید کردن دیگران می‌ترسند. این ترس باعث می‌شود هر مکالمه، کلمه و ژستی را تحلیل کنند.
زندگی در کنار کسی بهتر از تنهایی است
انکار این واقعیت دشوار است. بدیهی است که داشتن شریک زندگی، دوستان و خانواده، زندگی همه ما را لذت‌بخش‌تر و شادتر می‌کند. با این حال، برخی افراد لحظات تنهایی را تحمل نمی‌کنند و به ارتباطات اجتماعی مداوم نیاز دارند.
این معمولاً به صورت زیر ظاهر می‌شود:
نیاز به اشتراک‌گذاری هر تجربه‌ای با دیگران، هرچند ناچیز.
هر فکر، خواسته یا رویایی برایشان زمانی ارزشمندتر می‌شود که آن را با شخص دیگری در میان بگذارند.
آن‌ها افرادی بسیار دسترس‌پذیر هستند، حتی برای غریبه‌ها.
این امر باعث می‌شود به سرعت دوستی‌هایی برقرار کنند.
علاوه بر این، آن‌ها مهربان، صمیمی و فروتن هستند.
آن‌ها جامعه‌پذیری خود را از طریق اصالت بنا می‌کنند.مشکل اینجاست که آن‌ها اغلب فرض می‌کنند دیگران نیز همین‌طور هستند.
نیازهای دیگران را فوراً درک می‌کنند
یکی از ویژگی‌هایی که فردی با مردم‌داری افراطی را تعریف می‌کند، «هوش اجتماعی» است. بنا بر مطالعه‌ای در دانشگاه کمبریج (بریتانیا)، این شایستگی،توانایی درک و پاسخگویی مؤثر به تمام تعاملات اجتماعی است.
ویژگی برجسته دیگر افرادی با مردم‌داری بالا، دانستن احساسات و نیازهای دیگران است. در واقع، آن‌ها نه تنها همدلی عاطفی بالایی از خود نشان می‌دهند، بلکه در رفع نیازهای دیگران تردید نمی‌کنند.
به عنوان مثال، اگر متوجه شوند کسی نگران یا خسته است، به سرعت نگرش یا گفتگوی خود را تغییر می‌دهند تا حال او را بهتر کنند.
به روابط خود بیش از حد اهمیت می‌دهند
افرادی با مردم‌داری افراطی اغلب دچار اضطراب شدید می‌شوند. آن‌ها از آن دسته افرادی هستند که پس از خداحافظی با کسی، کل مکالمه را در ذهن خود مرور می‌کنند. آن‌ها هر ژست و کلمه‌ای را برای یافتن هر نکته ظریفی که ممکن است نشان دهد به شخص دیگر توهین کرده‌اند، تجزیه و تحلیل می‌کنند.
این نوع «خودبیمارانگاری های رابطه‌ای» که به دنبال عیب‌ها و مشکلات می‌گردد، با نگرانی مداوم آن‌ها برای مراقبت از هر رابطه توضیح داده می‌شود.
اما این تلاش‌ها می‌تواند منجر به وسواس و همچنین نابینایی موردی شود. در واقع، آن‌ها قادرند آنچه را که انجام می‌دهند ببینند، اما نمی بینند که دیگران با آن‌ها چگونه رفتار می‌کنند.
فرد به شدت مردم‌دار با «دلبستگی اضطرابی» (anxious attachment) تعریف می‌شود.
قادر به مدیریت اختلافات و تعارضات بین فردی نیستند
افرادی با مردم‌داری افراطی، هرگونه اختلاف نظر، هرچند کوچک، را با شرمندگی زیادی تجربه می‌کنند. به عنوان مثال، کافی است کسی با آن‌ها مخالفت کند یا انتقادی ظریف ارائه دهد تا شب را با بی‌خوابی سپری کنند.
این واکنش‌پذیری عاطفی به تعارض، رنج عظیمی برای آن‌ها به همراه دارد. علاوه بر این، تنظیم یا مدیریت آن برایشان بسیار دشوار است.
اگر در مقطعی مجبور شوند رابطه‌ای یا دوستی را پایان دهند، ماه‌ها (یا حتی سال‌ها) طول می‌کشد تا از این جدایی عبور کنند. آن‌ها در چرخه فکری خود باقی می‌مانند و سعی می‌کنند بفهمند چرا اتفاقات خاصی رخ داده است.
دچار فرسودگی عاطفی می‌شوند
افراد به شدت مردم‌دار، تمام مسئولیت هر رابطه را بر عهده می‌گیرند. این آمادگی مداوم برای مراقبت از رابطه و مفید بودن باعث می‌شود فرد به شدت مردم‌دار خود را به عنوان ناجی‌ای معرفی کند که هر موقعیتی را حل می‌کند و هر نیازی را پیش‌بینی می‌کند. در نتیجه، آن‌ها اغلب احساس فرسودگی عاطفی می‌کنند.
علاوه بر این، آن‌ها فاقد فیلتر هستند. بنابراین، به راحتی اجازه ورود هر کسی را به زندگی خود می‌دهند. این ناتوانی در تعیین حد و مرز، اغلب منجر به احساس ناامیدی در آن‌ها می‌شود.
«شدیداً مردم‌دار بودن» اغلب به فرسودگی عاطفی شدید منجر می‌شود.
چه چیزی در پس افراد به شدت مردم‌دار نهفته است؟
آیا افراد به شدت مردم‌دار عموماً خوشحال هستند؟ در واقع، از این نظر، آن‌ها شبیه افراد با حساسیت بالا هستند. آن‌ها از شریک شدن زندگی با دیگران عمیقاً لذت می‌برند و هر ارتباط عاطفی که برقرار می‌کنند، جادویی است. اما این لذت هزینه‌ای دارد.
مشکلات در ناتوانی آن‌ها در تعیین حد و مرز، ترس از رها شدن و سبک دلبستگی اضطرابی آن‌ها نهفته است.
در حقیقت، این شخصیت‌ها بیشتر شبیه «الماس‌های خام» هستند.
آن‌ها به دلیل مهارت‌های ارتباطی خوب، همدلی و فروتنی‌شان جذاب هستند.
با این حال، شکاف‌های عاطفی خاصی دارند که باید به آن‌ها توجه کنند و آن‌ها را التیام بخشند تا بتوانند زندگی کامل و شادی داشته باشند.
منبع: عصر ایران
نظرات کاربران